Huismuis

Classificatie
Soortengroep: Knaagdier
Latijnse naam: Mus musculus
Familie: Muridae

Beschrijving

Volwassen exemplaren zijn meestal 60-90 mm groot. Ze hebben een staartlengte van 80-100 mm en wegen 15 tot maximaal 33 gram. Muizenkeutels zijn een goede aanwijzing voor identificatiedoeleinden; ze hebben dezelfde vorm als rijstkorrels en zijn circa 3-6mm lang.

De huismuis komt oorspronkelijk uit Oost-Azië en heeft zich over de gehele wereld verspreid door mee te liften bij het distribueren van graan en voedsel.

Habitat:

Muizen leven vaak in gras- of struikrijke gebieden en maken hun nest in ondiepe holletjes. Ze zijn ook in nesten op dichtbegroeide plekken boven de grond te vinden. Buitenshuis kunnen ze worden gevonden in een blader- of takkenhoop, zelfs een stapel stenen kan de juiste schuilplaats bieden.Wanneer het weer kouder wordt gaan ze naar binnen op zoek naar warmte. Ze leven dicht bij een voedselbron en vernielen materiaal in de omgeving om een nest te bouwen.

Gedrag

Buitenshuis planten ze zich alleen in de zomer voort, maar binnenshuis planten ze zich voortdurend voor. Muizen gaan nooit te ver weg van hun nest. Ze gebruiken altijd dezelfde route van en naar het nest, en blijven dicht bij de muur. De opeenhoping van vet, urine en stof in hun vacht veroorzaakt vette strepen op oppervlakken die wijzen op hun aanwezigheid.Outdoors they will breed throughout the summer only and indoors they will breed continuously. Mice never move too far from their nest, and always use the same route when travelling to and from it, preferring to navigate around the edge of a room. Grease build-up in their fur, from urine and dust, creates smear marks which can be evident.

Risks
Muizen zijn praktisch incontinent en urineren bijna onophoudelijk. Als gevolg daarvan is een infestatie met muizen gewoonlijk te herkennen aan de kenmerkende muffe, schimmelige geur van hun urine. Ze besmetten alle oppervlakken waar ze overheen dribbelen met urine en feces. Ze produceren tot 80 keuteltjes per dag.Muizen laten veel voedsel verloren gaan door het aanvreten van landbouwgewassen en opgeslagen voedsel en het aantasten van voedselproductieketens. Verder zorgen ze voor indirecte voedselverliezen door het vernielen van verpakkingsmateriaal.